Model 94 na rynku pojawił się w rok po premierze 114, 124 i topowych 144. Podobnie jak większe "czwórki", mała Scania dostępna była w wielu konfiguracjach podwozi i układów napędowych. Producent podzielił samochody na klasy - ze względu na ich zastosowanie. Podwozia dystrybucyjne oznaczono symbolem D, przeznaczone pod zabudowy - G, wozy budowlane - C, a ciągniki siodłowe - L. W Polsce najpopularniejsze są podwozia 4x2 i 6x4 z zabudową kontenerową, budowlaną lub komunalną i najmniejszą, dzienną kabiną P. Szoferki są przestronne (przeszkadza jedynie wysoki tunel silnika), materiały wykończeniowe są wysokiej jakości, a deska ergonomiczna i przejrzysta.

Zarówno przednie, jak i tylne osie "czwórki" mogą być zawieszone na resorach parabolicznych lub na poduszkach powietrznych. Mechaniczne zawieszenie, zwłaszcza w wersjach budowlanych jest przeciętnie trwałe; w przeciążanych pojazdach dochodzi do pękania piór, zawodzą sworznie resorów i tulejki stabilizatorów. W drogowych wersjach z pneumatyką uszkodzeniom ulegają natomiast regulatory i czujniki ciśnienia w poduszkach tylnej osi. Awaryjne bywa pneumatyczne resorowanie szoferki. Defektom ulegają zawory poziomujące, pęka stabilizator. Problemy stwarzają tuleje wywrotu kabiny, które wymagają wymiany co kilkadziesiąt tysięcy km.

Szeroki wybór konfiguracji. Duży zakres mocy silników. Trwałe skrzynie biegów. Skuteczne hamulce.

Awaryjne zawieszenie. Defekty tulei osi wywrotu kabiny. Korozja ramy. Układ paliwowy wrażliwy na kiepski ON.